The Crime of Publicly Disseminating Misleading Information Within the Scope of Freedom of Expression (TCC ARTICLE 217/A)

Authors

  • Sibel Can Kırıkkale Üniversitesi, Hukuk Fakültesi, Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukuku Anabilim Dalı, Kırıkkale, Türkiye https://orcid.org/0000-0001-8569-4088
  • Selen Evirgen Kırıkkale Üniversitesi, Hukuk Fakültesi, Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukuku Anabilim Dalı, Kırıkkale, Türkiye https://orcid.org/0000-0003-0691-0710
  • Dilek Ulusal Kırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale Meslek Yüksek Okulu, Radyo ve Televizyon Programcılığı Programı, Kırıkkale, TürkiyeKırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale Meslek Yüksek Okulu, Radyo ve Televizyon Programcılığı Programı, Kırıkkale, TürkiyeKırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale Meslek Yüksek Okulu, Radyo ve Televizyon Programcılığı Programı, Kırıkkale, Türkiye https://orcid.org/0000-0002-6921-9719

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.8436416

Keywords:

Freedom of Expression, Freedom of the Press, Disinformation, Misinformation, Public Order

Abstract

Freedom of expression, which is a fundamental human right, is a right protected both at the international and national level, which, in the words of the European Convention on Human Rights, covers freedom of opinion and freedom to receive and impart information and opinions, without interference by public authorities and regardless of national borders. However, in democratic societies, freedom of expression is not an absolute right and is accepted with certain conditions and limitations. Social media enables people to create and share content, allowing them to express their thoughts, experiences, and knowledge, and interact with others. While this participation strengthens freedom of expression, it is essential to prevent disinformation. The studies carried out in order to eliminate the serious drawbacks caused by the disinformation phenomenon on public order have led to a re-discussion of the limits of freedom of expression. In terms of Turkish law, especially with the enactment of Law No. 7148, commonly known as the Disinformation Law, it has been preferred to restrict the freedom of expression under certain conditions when “internal and external security, public order and public health of the country” are in question. The offence of publicly disseminating misleading information, which was added to Article 217/A of the Turkish Criminal Code with the aforementioned Law, has a problematic structure in terms of the proportionality of the restriction imposed on freedom of expression and its compliance with the general principles of criminal law.

Downloads

Download data is not yet available.

References

Ankowitsch, C., & Wurm, O. (2017). Sprechen wir über Meinungsfreiheit. Unsere

Verfassung: https://www.unsereverfassung.at/wpcontent/uploads/2017/02/Meinungsfreiheit_unsereVerfassung_2017.pdf, (18.07.2023).

Artuk, M. E. ve Alşahin M. E. (2013). Objektif Cezalandırılabilme Şartı ve Zamanaşımı. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Araştırma Dergisi, 19(2): 17-44.

Aydın, A. F. (2020). Post-Truth Dönemde Sosyal Medyada Dezenformasyon: Covid-19 (Yeni Koronavirüs) Pandemi Süreci. Asya Studies-Academic Social Studies/Akademik Sosyal Araştırmalar, 4(11): 76-90.

Aydoğdu, İ. (2018). Medya ve İfade Özgürlüğü Bağlamında İnternet Sansürü: Elektronik İletişim Web Sitelerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.

Balcı, M. ve Çakır, K. (2023). Halkı Yanıltıcı Bilgiyi Alenen Yayma Suçu (TCK m. 217/A). Anadolu Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 9(1): 1-17.

Bozkurt, E. ve Dost, S. (2002). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında İfade Özgürlüğü ve Türkiye. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1): 47-74.

Cankaya, Ö. ve Yamaner, M.B. (2012). Kitle İletişim Özgürlüğü. İstanbul: Beta Yayınları.

Chulvi, C. (2020). Fake News and Freedom of Expression and Information: The Legal Framework and Policy Actions at the EU Level to Address Online Disinformation: İçinde Disinformation and Digital Media as a Challenge for Democracy (European Integration and Democracy Series), ed. Terzis, G, Kloza, D., Kużelewska, E. ve Trottier, D., 269-290.

Çelik Şeşen, H. (2018). Kamu Düzeni Kavramının Dirlik ve Esenlik Unsuru. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Çınar Özkan, S., (2019). AİHM İçtihatları Işığında Danıştay Kararlarında İfade Özgürlüğü. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 9(2): 553-586.

Değer, O. (2007). AİHS’nin 10. Maddesi Çerçevesinde Şiddet Unsuru İçeren İfade: Güneydoğu Davalarından Örnekler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 62(1): 43-64.

Duygun, A. M. (2023). Federal almanya’da internette yalan haberle hukuk yoluyla mücadele ve sosyal ağ kanunu, https://www.okan.edu.tr/hukuk/sayfa/8060/federal-almanyada-internette-yalan-haberle-hukuk-yoluyla-mucadele-ve-sosyal-ag-kanunu/, (22.07.2023).

Erdem M. R. ve Şentürk C. (2017). Sosyal ağlar üzerinde işlenen hakaret suçlarında ceza sorumluluğu: İçinde Prof. Dr. Şeref Ertaş’a Armağan, İzmir: D.E.Ü. Hukuk Fakültesi Dergisi.

Erdem, M. R., Tezcan D. ve Önok R.M. (2022). Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Ergüne, E. (2020). Tehlike Suçları Bağlamında Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik veya Aşağılama Suçları (TCK m 216). İstanbul Hukuk Mecmuası, 78(3): 1675-1721.

Erkan, G., Ayhan, A. (2018). Siyasal İletişimde Dezenformasyon ve Sosyal Medya: Bir Doğrulama Platformu Olarak Teyit.Org. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (30): 201-223.

Ersan, A. (2014). Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik veya Aşağılama. TBB Dergisi. (111): 77-106.

Ersoy, U. (2020). Ceza Hukukunun Gri Alanı: Tehlike Suçları. TAAD, 11(41): 27-64.

Fendoğlu, H. T. (2016). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında İfade Özgürlüğü. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 7(25): 1-19.

Gemalmaz, M.S. (1999). İnsan hakları hukuku açısından ifade özgürlüğü: İçinde Sahir Erman’a Armağan, 287-342. İstanbul: Alfa Basımevi.

Grimm, P., Keber, T., Zöllner, O., ve Keber, T. O. (2017). Digitale Ethik. Leben in vernetzten Welten: Reclam Kompaktwissen XL (Kompaktwissen XL). Ditzingen: Reclam.

Gül, C. (2019). AİHM Kararlarında İfade ve Medya Özgürlüğünün Sınırlandırılması Kriterleri. Erciyes Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 14(1): 105-126.

Gülseren, F. Ş. (2014). Ceza Hukukunda Aleniyet Kavramı. EUL Journal of Social Sciences (V:I) LAÜ Sosyal Bilimler Dergisi. Haziran 2014: 32-59.

Güneş, F. ve Güneş, Z. (2016). İfade özgürlüğünün sosyal medya için taşıdığı anlam. VII. Hukukun Gençleri Sempozyumu, İstanbul, Türkiye.

HUDOC, https://hudoc.echr.coe.int/, (20.07.2023).

Kalabalık, H. (2019). Kısa İdare Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Kalender, A.B. (2017). İfade Özgürlüğü Bağlamında İnternet Erişiminin Engellenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

Kara, N. (2022). Mezenformasyon Ve Dezenformasyon Faaliyetleri, Sektörel Riskler ve İletişim Teknolojileri. Denetişim Dergisi, 26: 44-51.

Katoğlu, T. (2012). Ceza Hukukunda Suçun Mağduru Kavramının Sınırları. AÜHFD, 61 (2): 657-693.

Kavaklı, N. (2019). Yalan Haberle Mücadele ve İnternet Teyit/Doğrulama Platformları. Erciyes İletişim Dergisi, 6(1): 663-682.

Kaynar, A.A. (2022). Çevrim içi dezenformasyonla mücadelede kazuistik yöntem: singapur örneği: İçinde Sosyal Medya Hukuku ve Yalan Haber, ed. Kent, B. ve Kulular İbrahim, M.A., 153-210. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Kent, B. (2022). Alman hukukunda sosyal ağlarda yalan haberle mücadele: İçinde Sosyal Medya Hukuku ve Yalan Haber, ed. Kent, B. ve Kulular İbrahim, M.A., 9-37. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Kocabay Şener, N. (2018). Doğruluk Kontrol Merkezi ve “Yalan Haber” Kavramlarına İlişkin İçeriklerin Medyada Yansımasının Araştırılması. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (30): 355-373.

Koçak, M.İ. (2022). İfade özgürlüğü bağlamında halkı yanıltıcı bilgiyi alenen yayma suçu. https://www.hukukihaber.net/ifade-ozgurlugu-baglaminda-halki-yaniltici-bilgiyi-alenen-yayma-sucu, (25.07.2023).

Kontoğlu, S. (2022). Avrupa birliği hukukunda dezenformasyonla mücadele ve öz regülasyon modeli: İçinde Sosyal Medya Hukuku ve Yalan Haber, ed. Kent, B. ve Kulular İbrahim, M.A., 125-153. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Kulular İbrahim M. A. (2022). Avustralya hukukunda yalan haber: İçinde Sosyal Medya Hukuku ve Yalan Haber, ed. Kent, B. ve Kulular İbrahim, M.A., 73-101. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Kutluk, A. (2019). Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik Suçu (TCK m.216/1). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Diyarbakır.

Küçükşahin, A. (2006). Güvenlik Bağlamında, Risk ve Tehdit Kavramları Arasındaki Farklar Nelerdir ve Nasıl Belirlenmelidir? Güvenlik Stratejileri Dergisi, 2(4): 7-41.

Legalbank, www.legalbank.net, (23.07.2023).

Lobe, A. (2020). Wer bestimmt die Wahrheit? Immer mehr Staaten verbieten Fake News mit

Gesetzen-ein gefährlicher Irrweg, https://www.falter.at/zeitung/20200407/wer-bestimmt-die-wahrheit, (18.07.2023).

Onursoy, S., Turan E.A., Yeşilyurt, S. ve Astam, F.K. (2020). Yalan Habere Karşı Tutum ve Davranışlar: Üç Üniversite Örneğinde Durum Araştırması. Türk Kütüphaneciliği Dergisi, 34(3): 485-508.

Oymak, H. (2022). Kamuoyunda dezenformasyon yasası olarak bilinen, 7418 sayılı “Basın Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’’ un getirdikleri. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi (e-dergi), 13: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/2860682 (24.07.2023).

Özbek V. Ö., Doğan K. ve Bacaksız P. (2022). Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Özbey, Ö. (2013). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Işığında İfade Özgürlüğü Kısıtlamaları. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 26(106): 41-92.

Özdan, S. (2022). Yalan Haber. Ankara: Adalet Yayınevi.

Özen, M. (2022). Öğreti ve Uygulama Işığında Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi.

Özenç Uçak, N. (2010). Bilgi: Çok Yüzlü Bir Kavram. Türk Kütüphaneciliği, 4(24): 705-722.

Özgenç, İ. (2022). Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Özkepir, R., Kocaman S.Z. ve Kart E.H. (2022). Sosyal Medya ve Basın Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Öztekin, A. (2023). Halkı Yanıltıcı Bilgiyi Alenen Yayma Suçu Nedir? (Basın Kanunu Değişiklik Teklifi Değerlendirmesi), https://www.alpoztekin.av.tr/pg_194_halki-yaniltici-bilgiyi-alenen-yayma-sucu-nedir-basin-kanunu-degisiklik-teklifi-degerlendirmesi, (22.07.2023).

Parlak, T. (2015). Ulusal ve Uluslararası Yasal Düzenlemeler ile Basın Etik İlkeleri Işığında “Yalan Haber Neşri”. TBB Dergisi. (118): 163-198.

Resmî Gazete, https://www.resmigazete.gov.tr/, (24.07.2023).

Sammer, T. (2022). Fake News- Eine Gefahr Für Die Demokratie? Masterarbeit. Karl-Franzens Universität Graz, Institut für Philosophie, Graz.

Soğukdere, Ş., Öztunç, M., (2020). Sosyal Medyada Koronavirüs Dezenformasyonu. Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi, (5): 60-85.

Söyler, Y. (2022). Fransa’nın seçim manipülasyonlarıyla hukuki mücadelesi ve Türkiye için öneriler: İçinde Sosyal Medya Hukuku ve Yalan Haber, ed. Kent, B. ve Kulular İbrahim, M.A., 37-73. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Sunstein, C. R. (2018). #Republic: Divided Democracy in the Age of Social Media (NED-New edition). Princeton University Press. https://doi.org/10.23087/j.ctv8xnhtd, (18.07.2023).

Şen, E., Ervan, M.V. ve Serdar, C. (2022). Halkı yanıltıcı bilgiyi alenen yayma suçu. https://www.hukukihaber.net/halki-yaniltici-bilgiyi-alenen-yayma-sucu-1, (25.07.2023).

Şen, M. ve Kaplan, R. (2017). T.C. Anayasa Mahkemesinin İfade Özgürlüğü Konusunda Verdiği Kararların Özeti, Türk Yargısının İfade Özgürlüğü Konusunda Kapasitesinin Güçlendirilmesi AB-AK Ortak Projesi, Ankara: MATBAM.

Şenol, C. (2022). Halkı Yanıltıcı Bilgiyi Alenen Yayma Suçu. Ceza Hukuku Dergisi,

T.C. Anayasa Mahkemesi Kararlar Bilgi Bankası, https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr, (23.07.2023).

Tekiner, M.A. ve Gemici, E. (2019). Türkiye’nin Mevcut İç Güvenlik Yapısı ve 15 Temmuz Sonrası Yeni Bir Yapılanma Modeli. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19: 15-40.

Toroslu, H. (2015). Kamu barışına karşı suçlar bakımından tahrik kavramı: İçinde Prof. Dr. Nevzat Toroslu’ya Armağan, C. II, 1201-1231. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.

Turan, B. (2020). Kamu Düzeninde İnsan Onuru ve Bireyin Kendine Karşı Korunması. KTO Karatay Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 5(1): 53-72.

Turabi, S. (2016). İfade ve Basın Özgürlüğü, Ankara: Adalet Yayınevi.

Türay, A., Börekçi, E.B., Yılmaz, A.E. ve Özbalcı, Y.Y. (2022). Halkı Yanıltıcı Bilgiyi Alenen Yayma Suçu (TCK m. 217/A): Ceza Hukukuna İlişkin Değerlendirmeler. İstanbul Bilgi Üniversitesi İnsan Hakları Hukuku Uygulama ve Araştırma Merkezi Raporu. http://law.yeditepe.edu.tr/sites/default/files/halki_yaniltici_bilgiyi_alenen_yayma_sucu_1.pdf, (22.07.2023).

Türkiye Cumhuriyeti Anayasa Mahkemesi, https://www.anayasa.gov.tr/, (20.07.2023).

Uçar, J. (2021). İnternet Ortamında İfade ve Basın Özgürlüğü. İstanbul Aydın Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7 (2): 349-381.

Ünal, R., Taylan, A. (2017). Sağlık İletişiminde Yalan Haber-Yanlış Enformasyon Sorunu Ve Doğrulama Platformları. Atatürk İletişim Dergisi, (14): 81-100.

Ünver, Y. (2003). Ceza Hukukuyla Korunması Amaçlanan Hukuksal Değer. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Yıldırım, Y. (2016). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında İfade Hürriyetinin Sınırlandırılması. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 7(28): 447-470.

Yılmaz, A. E. (2020). İfade Özgürlüğü Bağlamında Tehlike Suçlarının Düzenlenişine İlişkin Bir Değerlendirme. Yeditepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 17(3): 155-176.

Ziegelwagner, S. (2018). Medienkompetenz. Bundesministerium Für Bildung, Wissenschaft Und Forschung: https://www.bmbwf.gv.at/Themen/schule/schulpraxis/uek/medien.html, (18.07.2023).

Published

2023-08-25

How to Cite

Can, S., Evirgen, S. ., & Ulusal, D. . (2023). The Crime of Publicly Disseminating Misleading Information Within the Scope of Freedom of Expression (TCC ARTICLE 217/A). EUROASIA JOURNAL OF SOCIAL SCIENCES & HUMANITIES, 10(33), 57–89. https://doi.org/10.5281/zenodo.8436416

Issue

Section

Articles